كدام نوع بيهوشي در عمل جراحي بي‌خطر است؟

به گزارش مديكال اكسپرس ، پروفسور بيهوشي و مراقبت هاي ويژه دكتر مارك دي نيومن مي گويد: “شواهد به طور قطعي به اين س ofال پاسخ نمي دهند كه آيا بي حسي نخاعي براي جراحي شكستگي مفصل ران از بي حسي عمومي بي خطرتر است.” سوالات از پزشكان ، بيماران و خانواده ها. تحقيقات ما ادعا مي كند كه در بسياري از موارد هر دو بيهوشي بي خطر به نظر مي رسند. اين مهم است زيرا در بسياري از موارد مي توان انتخابها را بر اساس انتخاب بيمار انجام داد ، نه تفاوت در نتايج پيش بيني شده.

سالانه 250،000 سالمند در ايالات متحده تحت عمل جراحي شكستگي لگن قرار مي گيرند. در حالي كه اكثر بيماران مبتلا به شكستگي لگن در ايالات متحده از بيهوشي عمومي استفاده مي كنند ، استفاده از بي حسي نخاعي براي جراحي شكستگي لگن بين سالهاي 2007 تا 2017 50 درصد افزايش يافته است و در 50 درصد يا بيشتر شكستگي هاي لگن از بي حسي نخاعي استفاده شده است. انگلستان و ديگر كشورها

در حين بيهوشي عمومي ، از داروهاي استنشاقي و داخل وريدي براي بيهوشي بيماران استفاده مي شود و در بيشتر موارد ، يك راه هوايي موقت براي حمايت از ريه ها در طول عمل جراحي مورد نياز است. براي بي حسي نخاعي ، از داروها براي بيهوشي قسمت تحتاني بدن با ضربه زدن به ستون فقرات استفاده مي شود. اگرچه بيماران مي توانند براي راحتي از مسكن استفاده كنند ، اما به طور معمول مي توانند در حين عمل جراحي نفس بكشند و بندرت نياز به ناي دارند.

جديدترين مقايسه بيهوشي عمومي با بي حسي نخاعي اين است كه جمعيت ها به طور تصادفي انتخاب نشده اند و برخي از عوارض شناختي و پزشكي كمتري با بي حسي نخاعي گزارش كرده اند. برخي از بيماران ممكن است براي جلوگيري از عوارض بي حسي نخاعي را انتخاب كنند ، در حالي كه برخي ديگر از بيهوشي عمومي براي جلوگيري از تزريق نخاعي يا ايجاد اثر آرامبخش در حين عمل جراحي استفاده مي كنند.

در اين مطالعه ، نيومن و همكارانش 1600 بيمار از 46 بيمارستان در ايالات متحده و كانادا را مورد بررسي قرار دادند. همه بيماران حداقل 50 سال سن دارند ، مفصل ران دچار شكستگي شده و مي توانند راه بروند. شكستگي مفاصل يك نگراني خاص براي افراد مسن است ، زيرا مي تواند منجر به از دست دادن تحرك شود ، كه خطر مرگ زودرس را دو يا سه برابر مي كند.

آنچه تحقيقات نيومن را از مطالعات قبلي در اين زمينه متمايز مي كند تصادفي سازي بيماران ثبت شده به دو گروه مساوي است. كساني كه بيهوشي عمومي دريافت مي كنند و كساني كه در گروه بي حسي نخاعي قرار دارند. لازم به ذكر است كه در هر گروه حدود 800 بيمار وجود داشت.

براي درك بهتر پيامدهاي بالقوه هر نوع بيهوشي ، محققان ميزان مرگ و مير بعدي بيماران را تركيب كردند ، خواه بتوانند به تنهايي راه بروند يا با عصا يا واكر. تا 60 روز پس از جراحي ، 5/18 درصد از بيماران تحت بي حسي نخاعي مرده بودند يا قادر به راه رفتن نبودند ، در حالي كه 18 درصد از بيماران تحت بيهوشي عمومي بودند. در زمان مرگ در 60 روزگي ، 3.9 درصد از بيماران تحت بي حسي نخاعي و 4.1 درصد از بيماران تحت بيهوشي عمومي فوت كردند.

علاوه بر اين ، محققان به بررسي هذيان پس از عمل پرداختند تا بررسي كنند كه چگونه انواع مختلف بيهوشي بر عوارض احتمالي شناختي تأثير مي گذارد. تقريباً 21 درصد از بيماران تحت بي حسي نخاعي و 20 درصد از افراد تحت بيهوشي عمومي دچار زوال عقل هستند.

نيومن مي گويد: “بيهوشي عمومي كه تحقيقات ما ارائه مي دهد اين است كه بسياري از بيماران را متقاعد كند كه جراحي شكستگي لگن ممكن است يك گزينه مطمئن باشد.” اين اطلاعاتي است كه بيماران ، خانواده ها و پزشكان مي توانند براي انتخاب مراقبت شخصي مناسب براي هر بيمار با هم استفاده كنند.

يافته هاي منتشر شده در مجله پزشكي نيوانگلند ، در اجلاس علم بيهوشي 2021 و نشست سالانه انجمن بيهوشي آمريكا (ASA) ارائه شد.

انتهاي پيام