علي لندي؛ از دل آتش به دل مردم

دوربين هاي تلفن همراه به شهروندان كمك كرد تا از آنچه اتفاق مي افتد مطلع شوند. گاهي اوقات فيلمبرداري مي تواند آرامش بخش و حتي مفيد باشد.
يك رويداد خارق العاده زماني رخ مي دهد كه يك نوجوان ، مانند هيچ كس ديگري ، مايل به نوشتن يك داستان نيست ، آستين هايش را بالا مي زند و بدون ترديد ، با همسايه اي تماس مي گيرد كه درخواست كمك او بي پاسخ مانده است.
علي لندي ، پسر 15 ساله ايذهلي ، براي نجات مادر و دخترش در آتش سوزي به خانه همسايه مي دويد. اما او خود را به آتش كشيد و 15 روز بعد در بيمارستان جان سپرد.

ما قبلاً چنين رفتاري را ديده بوديم. همسايه ها بر سر همسايگان فرياد مي كشيدند و همسايه ها مي دانستند كه بايد يكديگر را تحت الشعاع قرار دهند ، اما اين روزها چنين تصوراتي كمتر قانع كننده است ، در جامعه بي تفاوتي و فرديت وجود دارد و احساس تنهايي و بيگانگي در روابط حاكم است. اين غير معمول نيست كه شخصي براي نجات جان افراد محدوديت هايي تعيين كند و از محاسبات فلان معيار استفاده كند. حتي مي تواند روابط همسايگي را مختل كند.

در گذشته ، اين قربانيان در زندگي روزمره شهروندان ، و در مواقع سختي و سختي ، زلزله و سيل ، آتش سوزي و جنگ و … مرتبط بودند. ما جلوه هاي مختلفي از اين موضوع را مشاهده كرده ايم ، اما نكته مهم اين است كه احساسات چنين قربانياني تحت تأثير شرايط اجتماعي است. اين يك رويداد طبيعي يا بزرگ بود. قرباني علي لندي با چنين رويدادهاي خاصي در كشور متفاوت است ، زيرا تبليغات رسمي ، اطلاعات مكرر و تمايلات مستقيم براي حل اين حادثه باعث ايجاد عقل سليم مي شود. او تصميم گرفت و خود را فدا كرد.
كار نوجوانان محصول تبليغات و تحولات اجتماعي نبود ، بلكه نتيجه شجاعت بي گناه ، رفتار قهرمانانه و مسئوليت قهرمانانه بود. داستان علي لندي يكي از چيزهايي است كه امروز از دست داديم. شجاعتي كه توسط مردم ديده شده و مورد قدرداني قرار گرفته است. چوب به قلب مردم راه پيدا كرد.

* چاپ شده در روزنامه شرق