پياده‌روي اربعين، سنتي به درازاي چهارده قرن

همچنين گزارش شد كه حضرت آدم (صلي الله عليه وآله) هزار بار پياده به خانه خدا رفت. اين شيوه راه رفتن و سنت راه رفتن به هيچ دين يا فرهنگ خاصي در تاريخ اختصاص داده نشده است ، زيرا سزار ، پادشاه روم ، با خداوند عهد بست كه هر زمان كه در نبرد عليه امپراتوري ايران پيروز مي شود. ، او از اين پيروزي بزرگ ، از پايتخت سلطنت خود ، كه در آن زمان قسطنطنيه بود ، قدرداني كرد تا از اورشليم با پاي پياده ديدن كند و پس از دستيابي به اين پيروزي ، به عهد خود وفا كرد و پياده راهي اورشليم شد.
در دين اسلام ، زيارت پياده سنت خوبي است و در اين زمينه توصيه هاي زيادي از سوي ائمه معصومين (عليهم السلام) شده است.

امام صادق (عليه السلام) زيارت خانه پياده خود را مهمترين وسيله براي نزديك شدن و تقرب به خداوند متعال دانست و فرمود:
“يك استدلال پياده معادل هفتاد است!” »
البته روايات زيادي در اين زمينه از معصومين دريافت شده است. اهل بيت عليهم السلام نيز اين سنت حسنه را رعايت مي كردند ، زيرا گفته شد كه امام مجتبي عليه السلام 25 بار پياده براي زيارت خانه خدا از مدينه ديدن كرد.
امام حسن (عليه السلام) هنگام حركت به سمت حرم خدا از محوطه فرود آمد و فاصله بين مدينه و مكه مكرمه را با پاي پياده و تمام كاروانهاي پيروي از امام (عليه السلام) پياده طي كرد. از ارابه هاي خود پياده شدند ، تا زماني كه ديگري پياده شد. سواره نظام آنجا نبود بله در كاروان.
در روايتي ديگر آمده است كه امام حسين (عليه السلام) در حال راه رفتن در حالي بود كه تانكرها و تجهيزات در كنار او بدون اسب حركت مي كردند. روايات تاريخي نشان مي دهد كه ورود پياده به بارگاه امامان آثار باستاني (سلام الله عليها) از زمان ائمه معصومين (عليهم السلام) رايج بوده است.
غالباً حضرت زين العابدين (عليه السلام) براي بازديد از حرم پيشين خود ، اميرالم theمنين (عليه السلام) به نجف اشرف مي آمد و فرسخ را در اين قبر مقدس مستقر مي كرد. شب را در آنجا گذراند

امام صادق (عليه السلام) در اين باره مي فرمايد: هركس پياده به زيارت اميرالممنين (عليه السلام) برود ، خداوند متعال ثواب يك حج و عمره را براي او مي نويسد!
و اگر پياده برگردد ، پاداش دو حج و دو عمره در هر زمان براي او نوشته مي شود!
جابر بن عبدالله انصاري اولين زائر كربلا در چهلمين روز سال 61 هجري از مدينه است. از سوي ديگر ، كاروان الله ، با بازگشت به مدينه ، ابتدا عازم كربلا شد ، در روز چهلم ، اين دو كاروان به فاصله كوتاهي از دو طرف به كربلا رسيدند و پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم ، به خاك سپرده شد. شهداي عاشورا.
اين سنت حسنه و پياده روي تا كربلا و نجف اشرف ، در طول سالهاي وجود امامان عليهم السلام عليرغم حكومت وحشيانه و خونين بني اميه و عباسيان انجام شد.

حاكمان دولت هاي شيعه مانند دولت آل بويه و دولت صفويه اين سنت حسنه را رعايت كردند و سعي كردند آن را در بين شيعيان گسترش دهند. شاه عباس صفوي و علماي بزرگ عصر خود مانند شيخ بهايي براي اشاعه و اشاعه فرهنگ حج ، در سال 1009 هجري قمري از اصفهان ، عزم مشهد را پياده مقدس كردند و از زيارت هشتم ديدن كردند. قبل از.
علما و شيوخ به پيروي از امامان معصوم اهميت زيادي به اين سنت حسنه قائل بودند و اين شهرت آنقدر زياد است كه زيارت كربلا و بارگاه حسيني پياده تا زمان شيخ مرتضي انصاري رايج بوده است. تا آنجا كه به او گفته شد ، بر اساس نذرهاي خود ، آنها پياده به زيارت امام هشتم در مشهد مقدس رفتند.

طبق روايات تاريخي ، از گذشته هاي بسيار دور و در دوران زندگي ائمه هدي (عليه السلام) ، سنت وجود داشت كه در اين ايام خاص به زيارت برويم.
از جمله آموزه هاي شيعه ، زيارت حرم امام حسين (عليه السلام) در طول سال در پنج زمان خاص است. اول رجب ، اواسط ماه رجب ، نيمه شعبان ، ايام عرفات و چهل روز ، پنج تاريخ است كه توسط اهل بيت (عليهم السلام) براي زيارت امام توصيه شده است. طبق روايات تاريخي ، از گذشته هاي بسيار دور و در دوران زندگي ائمه هدي (عليه السلام) ، سنت وجود داشت كه در اين ايام خاص به زيارت برويم. سنتي كه معمولاً در نجف با حج امام علي (عليه السلام) آغاز مي شد.
اين در حالي است كه جنبش عاشورا دو قرن پيش تا زمان متوكل در سراسر جهان گسترش يافت و هرگونه تغيير در كربلا و بارگاه امام (عليه السلام) در سراسر جهان اسلام گسترش يافت ، تا زماني كه كار متوكل آغاز شد. در سال 236 ه. تخريب بارگاه امام حسين (ع) به شعور شيعيان آفريقا رسيد.
همانطور كه قبلاً اشاره كرديم ، علما و شيوخ حوزه نجف نقش گسترده و بلندي در احياي و احياي اين سنت حسنه نشان داده اند و در طول تاريخ گذشته ، اين سنت بيشتر به دلايل سياسي خوب بوده است. ، و فشار دولت هاي ضد شيعي حاكم در حال تضعيف هستند. ، به عنوان حماسه اي احساسي و دريايي متلاطم از مردم پياده ، و در اربعين حسيني تا كربلا مي بينيم و تماشا مي كنيم.

در برخي روايات تاريخي ذكر شده است كه زيارت كربلا پياده تا زمان مرحوم شيخ مرتضي انصاري (تقريباً 1281 هجري قمري) مرسوم بوده است ، اما زماني او را فراموش كرده و در اين هنگام مرحوم محدث النوري از آن استقبال كرده است.
در آن زمان گفته مي شود كه اين حركت و راهپيمايي به سمت كربلا را نشانه فقر و محروميت مي دانستند! اين سنت با عزم و تلاش نوري احيا شده است.
او براي حمل بار دام گري كرد ، همراه ياران و شاگردانش براي زيارت امام حسين پياده رفت و در سه شب از نجف به كربلا رفت. آنها صبح و عصر در پياده روها قدم مي زدند و در وسط روز استراحت مي كردند ، غذا مي خوردند و نماز مي خواندند. كار آنها مورد استقبال مردم ، علما و بزرگان قرار گرفت و جمعيت زيادي به آنها ملحق شدند ، كه گاه بيش از 30 چادر از بيست تا سي نفر بودند.

اين عالم بزرگوار براي اولين بار در عيد قربان از نجف تا كربلا پياده روي كرد ، سفري كه سه روز به طول انجاميد و حدود 30 نفر از دوستان و اقوام آن را همراهي كردند. و محدث نوري از آن زمان تصميم گرفت هر سال اين عمل را تكرار كند و براي آخرين بار در سال 1319 هجري قمري از حرم ابي عبدالله حسين (عليه السلام) ديدن كرد.
راهپيمايي به سوي كربلا در فصول مختلف ، به ويژه در حسيني چهل ساله ، تا زمان محدث النوري ، از سوي علما و علماي نجف اشرف ادامه يافت ، اما با ورود اولين نوع خودروها به منطقه ، سفرهاي كاروان متوقف شد. زيارت پياده نيز بسيار كم رنگ و فراموش شده بود.

در آن زمان ، مرحوم آيت الله العظمي سيد محمود شاهرودي ، به عنوان يكي از استادان و سوابق علم و نفوذ معنوي در حوزه نجف ، وارد ميدان شد و به دليل تعهد و اصرار وي براي پياده روي به سمت كربلا ، اين سنت به خوبي گسترش يافت. و به عنوان يك سفر مقدس به زندگي بازگشت. با توجه به اينكه برخي از ايرانيان ، به ويژه روحانيون ، گاهي در اين سفر آنها را همراهي مي كردند ، مردم نجف و اطراف آن ، و سپس شيعيان عراق ، به تدريج به اين سنت كهن ، معنوي و معنوي توجه كردند ، و بنابراين ، در حال حاضر زمان. در قرن بيستم ، سنت پياده روي به سمت كربلا ، به ويژه اربعين ، دوباره رواج يافت.
مشهور است كه مرحوم آيت الله شاهرودي در شبهاي جمعه بيش از صد بار در مسير نجف به كربلا و در ساير سفرهاي زيارتي قدم زدند و در اين سفر معنوي جمعي از طلاب ، ديگر علما و بزرگان حوزه او را همراهي كردند. به به

اين اقدام محبوبيت راهپيمايي تا كربلا را در بين علما ، حوزويان و ديگر گروه هاي جامعه افزايش داد و تعداد آنها سال به سال افزايش يافت. در آن زمان اكثر شيوخ ، اساتيد و علماي حوزه مانند آيت ميرزا جواد مالكي تبريزي ، سيد محسن امين ، شيخ محمد حسين غرافي معروف به كمپاني ، ميرزا نائيني ، سيد محمد روحاني ، ميرزا جواد تبريزي و علامه اميني ، بودند. سيد محمد شاهرودي ، شهيد عبدالصاحب حكيم ، شهدا و علماي بزرگ از خاندان بحرالعلوم و حكيم و مرحوم سيباويه كه خود كارواني از جوانان پرشور را راه انداخته بود و از نظر منظم منظم ترين كاروان محسوب مي شد. از امكانات ، تا زماني كه متوفي از اين فرصت استفاده كرده و با ايجاد درس هاي ديني و اخلاقي در نيمه راه و غيره از آن استفاده كرد ، داشتن شهرت بالا در اين جهت براي سالهاي متمادي كه با اين كاروان همراه بود كار آساني نبود! آنها اين مسير را پيمودند و به عظمت و دوام افزودند.

شايد بتوانم بگويم كه در اين زمان ، به ويژه در اربعين حسيني ، تعداد اندكي از علماي برجسته در حوزه وجود داشت كه اين راه را انتخاب نكرده باشند ، و از آن زمان هزاران نفر از دو راه ، راه آمده اند. و جاده فرعي ، رودخانه فرات ، معروف به “راه دانشمندان” ، پياده روي تا سرزمين عشق و حماسه و بهشت ​​روي زمين بود.
زيارت كربلا در طول زمان در عراق گسترش يافت و در مناسبت هاي مختلف ، زائران امام حسين (عليه السلام) از اقصي نقاط عراق به كربلا رفتند و از شهر خود تا كربلا پياده روي كردند ، و مناسبت ها ، چهل پياده روي ، جايگاه ويژه اي داشت

با روي كار آمدن حكومت بعثي بني اميه ، به شدت به اين موضوع ، مراسم عزاداري و رسوم پرداخت و بسياري از زائران در پياده رو دستگير ، زنداني و برخي شهيد شدند!
در آن زمان مهماني كسل كننده درياچه به طور كامل بسته نشده بود ، و مردم نااميد ، مخفيانه و از طريق دانشمندان كه در ميان باغ ها بودند ، با چراغ هايي با فتيله هاي سياه روغن و ديگران هدايت مي شدند. اينكه ساكنان آن منطقه و كشاورزان آن از آن به عنوان چراغي براي آبياري باغات و مزارع برنج خود و گاهي مقداري خرما به عنوان چمدان و غذا براي زائران استفاده مي كردند ، علاوه بر اين چراغ هاي چشمك زن در شب ، زائران و پياده روها ، در شب و مخفي ، آنها راهي كربلا شدند و چندين روز در باغها پنهان شدند و در اين زمان وحشت و كشتار ، هنوز زائراني كه خود را قرباني مي كنند اين سنت 1400 ساله را حفظ مي كنند.

اما پس از سقوط رژيم بعث ، عشق به حسيني عزيزان امام حسين (عليه السلام) را به خود جلب كرد و اين سنت پايدار دوباره گسترش يافت.
و اكنون مي بينيد كه از آغاز صفر ، بيش از گذشته ، حجاج و حاج حسيني ، نه تنها از همه شهرهاي عراق ، بلكه از همه شهرها و كشورهاي جهان ، به اين سرزمين آمده و جهاني ايجاد مي كنند. حماسي!
اين عاشقان پاي خود را در بهشت ​​روي زمين ، در ركاب امامان معصوم و كاروان اسيران خدا ، و سرانجام به كعبه كه ناظر بر اميدها و آرزوهاي آنها است ، يعني كربلا ، بارگاه امام حسين (ع) و وفادارانش برادر ، حضرت ابوالفضل و ياران نااميدش نجات خواهند يافت.

شايان ذكر است كه در چند سال گذشته ، اين سنت زيبا و خيرخواهانه ، كه نزد خداوند داراي مقام والايي بود ، نه تنها مورد توجه اين شيعيان ، اهل سنت و همه مسلمانان از فرقه هاي مختلف آنها قرار گرفت ، بلكه مورد توجه آن ها نيز قرار گرفت. ساير اديان و مذاهب الهي مانند مسيحيان فرقه ها و مذاهب مختلف نيز در اين راهپيمايي و اجتماعات بزرگ جهاني شركت كردند ، كه به قاطعيت مي توانم بگويم زيارت اربعين كربلا ، اكنون كانون همبستگي بين همه اديان و خداست. اديان در اين دوران يك عصر محسوب مي شوند و امام حسين عليه السلام اكنون تنها يكي از آن شيعيان است ، نه از اهل سنت و مسلمانان ، بلكه از همه جويندگان حقيقت و آزادي در جهان.

البته بايد پذيرفت كه اين سنت حسنه كه از ديرباز توسط امامان معصوم تأييد شده است ، با تلاش و دقت مراجع شيعه و معماهاي آنها در اين دوران پس از غيبت امام زمان (عج) انجام شد. ارواح. و هر دوره اي به دليل ضعيف شدن او ، مرد بزرگي از نجف اشرف را به او باز مي گرداند ، و من شك ندارم كه به بركت پيرمرد ، حماسه چهل پياده روي روز به روز گسترده تر مي شود. و اقيانوس غوغايي حركت مردم را با امواج حتي قوي تر خفه كرد. تاثير بيشتري خواهد داشت.

مگر نه اين است كه رسول اكرم صلي الله عليه و آله خبر و وعده را به دختر بزرگوارش حضرت فاطمه بانوي عالميان ابلاغ كرد كه نسل به نسل تا روز قيامت ، آنها عزاداري پسرت را زنده نگه دار تا ما غصه بخوريم !!

* خادم افتخاري حرم اطبا عراق و عضو آكادمي علوم پزشكي ايران