نابودي پُمپِئي

به گزارش روزنامه شفاف اعتماد وي ادامه داد: “داستان به چنين روزي در سال 79 بعد از ميلاد بر مي گردد ؛ در فوران وزوويوس ، در حدود 8 كيلومتري شهر پومپي (نزديك پمپئي ناپل).

اين كوه سالها ساكت بود و هيچ نشانه اي از فوران احتمالي را نشان نمي داد. اكثر مردم احتمال فوران ديگر را ناديده گرفتند و نسلهاي بعدي فراموش كردند كه اين آتشفشان است. اما در بهار 79 ، ناگهان دوباره ظاهر شد و خاطره اي را زنده كرد كه اكثر پومپيايي ها حتي آن را تشخيص نمي دادند. اين فوران ، كه دو شبانه روز به طول انجاميد ، ظاهراً آن روز حداقل چهار شهر ديگر ايتاليا را علاوه بر پومپي ، مهمترين هركولانوم ويران كرد.

من گفتم كه اكثر مردم در پمپئي موفق به فرار شدند. باستان شناسان معتقدند كه تعداد اجساد پيدا شده (حدود چند صد) در آن زمان تنها بخش كوچكي از جمعيت تخميني شهر بود. بسياري از ساكنان پومپي گفتند كه در آن زمان ترسيده بودند و با ديدن انفجار فرار كردند (و صداهاي وحشتناك همراه آن را شنيدند) ، وسايل گرانبها و ملزومات را با خود بردند. اما اكثر كشته شدگان در اين تصادف از گرما غش مي كردند يا در باران خاكستري كه شروع شده بود غرق مي شدند. برخي در خانه ماندند. ساكنان پمپئي ، كه خرابه هاي شهر را گرد هم آورده و در ساختمان هاي عمومي و خانه هاي خصوصي گشت و گذار مي كنند ، مي گويند كه اين شهر زماني شهري غني از مردمان شاد و مرفه بوده است كه زندگي عادي را پيش مي برد. امروزه اين مكان در ميراث جهاني يونسكو به ثبت رسيده و سالانه حدود 2.5 ميليون بازديدكننده دارد. (البته اين آمار قبل از كرونا صدق مي كند) و از اين نظر به عنوان يكي از منابع درآمد در ايتاليا نيز شناخته مي شود.

با اين حال ، اگر به حادثه برگرديم ، پليني جوانتر يكي از شاهدان فوران وزوويوس بود ، كه به گفته وي در آن زمان 17 ساله بود. بر اساس نوشته هاي وي ، زمان تخريب شهر پمپئي به اوت 79 معروف است. البته گروهي از باستان شناسان مي گويند كه لباس اجساد نه لباس بهاري ، بلكه لباس پاييزي بوده و بنابراين رد نمي كنند كه آتشفشان وزوويوس در سپتامبر يا حتي اكتبر همان سال فوران كرده و علامت گذاري شده است ، نه در آگوست 1979. فاجعه – مرگبارترين در نوع خود در تاريخ اروپا. (شكي نيست كه اين حادثه در سال 79 ميلادي رخ داده است).

از رمانهاي عاشقانه و مجموعه شعر گرفته تا تحقيقات باستان شناسي و اقتصاد گردشگري تاريخي ، فهرستي طولاني از حداقل ده ها كتاب وجود دارد كه هم داستاني هستند و هم تحقيقي در مورد فاجعه بار فوران كوه وزوويوس و تخريب پومپي. علاوه بر مستندهاي مربوط به پومپي ، چندين فيلم بلند و كوتاه درباره شهر و پيامدهاي آن ساخته شده است كه اگر اشتباه نكنم ، قديمي ترين آنها مربوط به سال 1908 و 20 دقيقه آخرين روزها است. پومپي “جديدترين فيلم پمپئي است كه در سال 2014 توسط پل دبليو اندرسون و با بازي كيت هرينگتون ساخته شد.”