از تاريخچه تعزيه چه مي‌دانيم؟

در كردوار نيوز ، نگاه كوتاهي به افتخار اين مخاطبان ، نحوه شكل گيري تاريخ و شباهت ها و نحوه ارتباط آنها با آينه هاي اسطوره اي مي اندازيم.

آنچه شما فكر مي كنيد ، گزيده اي كوتاه از كتاب “شباهت هايي با خواندن جلسات ادبيات مكتوب” نوشته محمدحسين نصربخت محقق و معلم تئاتر است كه توسط انتشارات پرسمان منتشر شده است.

به گفته نويسنده اين كتاب ، برخي معتقدند ريشه تسليت به آيين هاي قديمي عزاداري قهرمان اساطير ايران ، سياوش ، نماد بي گناهي و پاكي باز مي گردد. كتاب بخاراي تاريخي ابوبكر محمد بن جعفر نارشاهي كه قدمت آن به قرن چهارم هجري مي رسد بيش از 3000 سال قدمت دارد.

مردم اجساد جعلي را در مراسم عزاداري در تنها ديوار باقي مانده در دره پنجكند قرن هفتم تاجيكستان حمل مي كردند كه نرشي را در تاريخ بخارا به تصوير مي كشد. همه مراسم ، در زمان معيني به عنوان مراسم عزاداري و ياد اين قهرمان ، و همانطور كه اشاره شد ، مراسمي شبيه به اين مراسم در قرن چهارم هجري توسط معزالدين ديلمي ، كه بعدا فرمان آزادي عزاداري براي امام سوم را صادر كرد از اين شيعيان با بسيج ، فرقه گرايي ، شبيه سازي و گريه انجام شد. اين مراسم بعدها به دليل واكنش ساير مذاهب اسلامي توسط دولت مسدود شد ، اما در نهايت پس از آنكه صفويان به عنوان دين رسمي كشور شناخته شدند و شرايط را براي قياس ايجاد كردند ، گسترش يافت.

به دليل شباهت بين اسناد يكسان و مراسم فوق و موضوع و شخصيت ها ، يك گروه تسليت با مراسم سياوش اساطيري مرتبط است ، اگرچه ديگران اين بازي را يك ادامه منطقي مي دانند. يادآوري هاي نمايشي در مورد قصه گوها و شاهنامه خوانان. سخنرانان ، مداحان ، قصه گويان و قصه گوها داستانها و مجالس حماسي و مذهبي را مي شناسند كه از ديرباز در فلات ايران رواج داشته است ، اما ممكن است هر دو ايده درست باشد ، زيرا قرائت مشابهي در دوره صفويه آغاز شد. شرايط گسترش همه اين رويدادها براي شكل گيري ايجاد شد

در بخش ديگري از اين كتاب مي خوانيم:

دو ايده «شهادت» و «انتظار» ، كه محورهاي اصلي شكل گيري يك بازي مشابه خواندن هستند ، در كانون انديشه نهفته در اساطير تاريخي و ايراني قرار دارند. باور ايرانيان باستان مبني بر اينكه اين نمايشنامه محبوب در مراسم خاكسپاري ارتباطي حسادت آميز با تماشاگران داشت ، هرگز توسط يك محقق آمريكايي مانند پيتر چلوفسكي ، كه در كشوري ديگر بزرگ شده بود ، به طور كامل درك نشد و بنابراين ، همانطور كه خود او نيز اعتراف مي كند. آنقدر مي نويسد كه:

تسليت ها يك بازي انساني و جدي است كه حاوي اصل زندگي ، مرگ ، افكار و احساسات درباره خدا و مردم است. ” تئاتر جديدي را اعلام مي كند.

انتهاي پيام