آرزوي مجسمه‌ساز قديمي براي نمايش آثارش در يك موزه

به گزارش ديباروز ، به نقل از روابط عمومي انجمن مجسمه سازان ايران ، در پنجمين نمايشگاه تحقيقاتي “نور بزرگان” ، نمايش آثار محمد هژبر ابراهيمي ، گروهي از 28 مجسمه اين هنرمند پيشكسوت در كنار وي است . دو تابلو در سالن برجسته خانه هنرمندان ايران به مردم ارائه شد.

وي به مناسبت نمايشگاه يك فيلم مستند نيز درباره زندگي اين هنرمند كارگرداني كرد و در سالن نمايشگاه در تالار الموميز نمايش داده شد.

مسيري كه محمد هژبر ابراهيمي براي يادگيري مجسمه سازي طي كرده است

شعله هژبر ابراهيمي ، دختر اين هنرمند ، در مورد اين پيشكسوت مجسمه سازي گفت: پدر من در سال 1305 در رفسنجان پاريس به دنيا آمد. با مرگ پدر و ازدواج مادرش مجبور شد براي ادامه تحصيل به همراه نزديكانش به يزد برود. اما او در ادامه تحصيل مشكل داشت ، اما با پشتكار خود ، تحصيلات نيمه وقت خود را رها نكرد.

به گفته دختر مجسمه ساز: پدرش مانند بسياري از همرزمانش از سنين بسيار كمي شروع به كار كرد. در يازده سالگي ، هنگامي كه وي در يك كارگاه ساختماني در يزد مشغول به كار بود ، بدون اجازه كارفرما مجسمه اي از سنگي كه قرار بود خمپاره با آن ساخته شود تراشيد ، و اين كار خشم كارفرما را برانگيخت و او را مورد ضرب و شتم قرار داد و با چشماني اشكبار از سنگ تراشي بيرون آمد.

وي افزود: “در همان روز پدر من به طور تصادفي از مقابل مغازه مهدي چتي رد شد و نقاشي هاي او پدرم را جلوي او ميخكوب كرد تا جايي كه توجه چتي را به خود جلب كرد و وقتي چتي از او پرسيد كه چرا گريه مي كني ، ماجرا را فهميد و به او گفت: “او به كرمان منتقل شد و به استاد علي اكبر خان صنعتي تسليم شد تا از او بياموزد و از او حمايت كند.”

وي ادامه داد: پدر من در حضور استاد صنعتي مجسمه سازي را مي آموزد و بعداً استاد صنعتي را كه مجسمه هاي خود را ساخت از يك مدل زنده به او سپرد و اين شيوه كار براي پدر من و گري بسيار دشوار است. دوستي و رابطه پدرم با علي اكبرخان صنعتي تا پايان عمر استادش ادامه داشت و وي در ساخت چندين پروژه با استادش همكاري كرد.

هژبر ابراهيمي ادامه داد: پس از مهدي شتي و استاد صنعت ، مادرم نقش بسيار مهم و رنگارنگي را در زندگي پدرم داشت و بدون محبت و حمايت مادرم ، قطعاً پدرم زندگي خود را وقف مجسمه سازي نمي كرد.

هنرمندي كه با مجسمه سازي امرار معاش نمي كند

وي افزود: “در برهه اي از زمان شرط ورود به دانشگاه لغو شد و پدر من در سال 1347 دانشجوي دانشگاه مجسمه سازي در دانشگاه هنرهاي زيبا شد و دانشجوي استاداني چون هوشنگ سيهون ، پرويز تناولي و ناهيد سالياني شد.” او به عنوان شاگرد يك صنعتگر سالها و بزرگتر از همرزمان خود ، به همكاران خود در قالب و مجسمه سازي كمك كرد.

وي ادامه داد: “پدر من تا پايان سال هاي دانشگاه از طريق مجسمه سازي درآمد خود را تأمين نمي كرد.” وي به عنوان كارمند در اداره ثبت احوال و وزارت كشور كار مي كرد. اما پس از فارغ التحصيلي از دانشگاه ، چندين سال در دانشگاه پرديس اصفهان به تدريس مجسمه سازي پرداخت و در برهه اي از زمان ، در كارگاه شخصي خود در كرمان ، درس خصوصي نقاشي و طراحي را برگزار كرد.

به گفته اين مجسمه ساز ، پدر او يك هنرمند و پژوهشگر پركار است و با وجود سن بالا و لرزش دستانش ، او همچنان در نقاشي ، طراحي و مجسمه سازي و هركسي كه وارد خانه و كارگاه او مي شود كار مي كند. او از تعداد و تنوع آثارش متحير است.

وي درباره نحوه كار پدرش گفت: پدر من ابتدا طرح هاي خود را طراحي مي كند و سپس آنها را روي شيشه حك مي كند و چون در حال حاضر قادر به ادامه كار نيست ، مجسمه هاي خود را همزمان روي شيشه مي سازد. پدرم هر وقت از مجسمه سازي خسته شد نقاشي مي كشد.

بزرگترين آرزوي يك مجسمه ساز باستاني

وي افزود: “بزرگترين آرزوي پدر من تأسيس موزه اي براي نمايش دائمي آثار وي در طول زندگي است و از اين طريق آثار وي از گزند زمان در امان خواهند بود.” پدرم علاوه بر مجسمه ها ، مجموعه بزرگي از نقاشي ها و نقاشي ها را در اختيار دارد و علاوه بر مجسمه هاي مجازي ، كارهاي مدرن و قابل تأمل بسياري نيز وجود دارد. افسوس كه در زمان او هيچ شرايطي براي مشاهده اين آثار تأثيرگذار وجود نداشت.

شعله هژبر ابراهيمي ادامه داد: پدر من پرتره بسياري از افراد مشهور در كرمان را با سيمان نقاشي مي كرد و اين نقاشي ها قابليت نصب در مناطق شهري را دارند. اميدوارم در طول زندگي پدرم مقامات شرايطي را براي قدرداني از پدر من فراهم كنند كه سهم بزرگي در تاريخ مجسمه سازي داشته است.

نمايشگاهي براي معرفي نسل هاي قديمي مجسمه سازان

هومن سليمي ، يكي از اعضاي هيئت مديره جامعه مجسمه سازان ايران گفت: “با برگزاري نمايشگاه نور توسط بزرگان ، فرصتي براي نسل هاي مختلف فراهم مي شود تا با آثار هنرمندان پيشكسوت تأثيرگذار آشنا شوند و شرايط تحقيق در آنها فراهم شود. آثار.”

وي افزود: ايده برگزاري نمايشگاه روشنايي سالمندان سالها پيش توسط سارا روحي صفت مطرح شده بود اما برگزاري اين نمايشگاه در دوره هاي هيئت مديره قبلي امكان پذير نبود و نمايشگاه “اشراقات شيخيه” در دوره شوراي يازدهم تشكيل و اجرا شد. براي ايجاد گالري نور براي سالمندان ، ما جانبازاني را انتخاب كرديم كه يا بزرگتر بودند يا مدتي بود چيزي در مورد آنها نشنيده بودند. ما اين كار را تاكنون براي حسين كاراگوزلو ، انسيه لواساني ، ابراهيم ميمارزاده ، حسن ارژنج و محمد حاجبر ابراهيمي انجام داده ايم.

وي افزود: “همزمان با نمايشگاه ، ما همچنين از هر يك از اين هنرمندان مستندي ساختيم.” اميدواريم به زودي و با توجه به منابعي كه در اختيار داريم ، بتوانيم از پنج مجسمه سازي كه معرفي كرده ايم ، يك فيلم بلند بسازيم.

تلاش هاي هابرا براهيمي در مجسمه سازي غيرقابل انكار است

وي درباره محمد هژبر ابراهيمي گفت: بدون اغراق ، حجبر ابراهيمي يكي از مهمترين مجسمه سازان ماست كه با پيگيري كارهاي خود و ادامه كارهاي خود در مجسمه سازي سعي در ارتقا هنر مجسمه سازي داشت و نقش وي در تربيت مجسمه سازان از نسل هاي آينده غيرقابل انكار است. “

اين عضو هيئت مديره انجمن هنرمندان مجسمه سازي ايران را دنبال كنيد: هژبر يك هنرمند پژوهشگر و پركار است و بر خلاف بسياري از هنرمندان باتجربه كه آثار كمي در مجموعه شخصي خود دارند و براي برپايي نمايشگاه خود مجبور به مراجعه به مجموعه داران مجسمه سازي هستند ، وي كارهاي زيادي در اين زمينه دارد. مجموعه شخصي او اتفاقاً به دليل تعداد زياد كارهاي او ، ما در زمان نمايش به سختي انتخاب آثار را انجام داديم. البته به دليل مسافت ، امكان نمايش آثار در ابعاد بزرگ وجود نداشت.

وي درباره فيلم مستندي درباره مسدود كردن ابراهيمي گفت: “اين فيلم از جنبه هاي مختلف مهم است.” هژبر ابراهيمي يكي از گنجينه هاي ارزشمند و زنده تاريخ مجسمه سازي ايران است و وي در طول فيلم به بسياري از س questionsالات بي پاسخ ما پاسخ داد.

هنرمندي كه مجسمه سازي را روي چراغ نگه داشته است

همانطور كه سارا روحي صفات درباره اين نمايشگاه گفت: محمد حاجبر ابراهيمي يكي از كساني است كه چراغ هاي مجسمه سازي ايران را روشن نگه داشته و هنوز هم يك مجسمه ساز پركار 94 ساله با ذهن و حافظه بسيار قوي است. مستندي درباره او زمينه را براي پاسخگويي به بسياري از س questionsالات مجسمه سازي فراهم كرد.

محمد حاجبر ابراهيمي ، متولد 1305 ، از مجسمه سازان برجسته ايران و از شاگردان مستقيم علي اكبرخان صنعتي است. وي در زمينه تأسيس و راه اندازي موزه هايي مانند موزه هلال احمر و موزه راه آهن و ساخت مجسمه هايي در ميدان توپخانا با صنعت همكاري كرد و گرچه اين مجسمه ساز در نهمين بهار زندگي خود است ، اما هنوز هم شعر مي سرود و نقاشي مي كند. وي همچنين در اولين سمينار مجسمه سازي در كرمان شركت كرد و يك مجسمه فلزي به نام پرستو ساخت كه در كرمان نيز نصب شد. همچنين مجسمه عيسي ماهاني از فايبرگلاس ساخته شده و 4 متر قد دارد و در تالار مشاهير كرمان نصب شده است. اين مجسمه آخرين مجسمه شهري اين هنرمند است.

تا به امروز مستندهاي مختلفي درباره اين هنرمند پيشكسوت ساخته شده است و هفته نامه تنديس ضمن ارسال پيام خصوصي براي اين هنرمند ، پيش از اين نمايشگاه و نشست تحقيقاتي اين هنرمند را در گالري برگ منتشر كرده بود. وي همچنين در تأسيس موزه “كارهاي اصلي صنعتي” در محوطه توپخانه تهران و همچنين موزه صنعتي كرمان نقش اساسي داشت.

هژبر ابراهيمي در سال 1969 با مدرك كارشناسي مجسمه سازي از دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران فارغ التحصيل شد. از آثار برجسته اين بناي تاريخي مي توان به تنديس امير كبير در رفسنجان ، تنديس صنايع دستي در كرمان ، تنديس هاي “هزار داستان” و “لاميده” در اصفهان و تنديس “نبرد گاوها” در ناژوان زيان رود اشاره كرد. جزيره اصفهان.

چندين نمايشگاه انفرادي و گروهي در تهران ، اصفهان و رفسنجان نيز در كارنامه پربار اين هنرمند ديده مي شود.

انتهاي پيام